Μαυριτανία

worldvespaΤαξίδι10 Σχόλια

Mauritania

Την πρόπερασμένη Δευτέρα μπήκαμε στη Μαυριτανία. Η διαδικασία που έπρεπε ν’ακολουθήσουμε στα σύνορα ήταν πολύ πιο απλή απ’όσο φανταζόμασταν και διαβάζαμε. Μας πήρε λιγότερο από 2,5 ώρες και αυτό πιο πολύ γιατί ήμασταν αναγκασμένοι να οδηγήσουμε πολύ αργά στη no man’s land, τη ζώνη που χωρίζει τις 2 χώρες και στην οποία κανένας δεν έχει αναλάβει να φτιάξει δρόμο! Έτσι για 5 περίπου χιλιόμετρα οδηγήσαμε μέσα από πέτρες, χώμα, χαλίκι και άμμο, ώσπου να φτάσουμε στην πλευρά της Μαυριτανίας. Ήταν σαν να προσπαθείς να διασχίσεις μια χωματερή, χωρίς όμως να πηγαίνεις απ’το δρόμο!

Πολύ χρόνο κερδίσαμε επίσης λόγω του ότι είμαστε με μηχανάκια. Οι αστυνομικοί, αλλά και οι οδηγοί μας έκαναν συνεχώς νόημα να περάσουμε μπροστά γλυτώνοντας έτσι πολλές ώρες αναμονής στις ουρές. Στην πλευρά την Δυτικής Σαχάρας είχαμε κι ένα περιστατικό μ’έναν αστυνομικό να ζητάει απ’ τον Θάνο τα γυαλιά ηλίου του. Με χαμόγελα και κάνοντας τους Κινέζους περάσαμε εντελώς “αναίμακτα”…Στην άλλη μεριά, της Μαυριτανίας, η αστυνομία μας υποδέχεται με μπόλικα κιλά “τρέλας”, αφού ένας αστυνομικός μας δείχνει το μέρος που έπρεπε κατά τη γνώμη του να παρκάρουμε, το οποίο ήταν πάνω σχεδόν σ’έναν…αμμόλοφο! Εμείς πάλι Κινέζοι, χαμογελαστοί, να προσπαθούμε να του εξηγήσουμε πως τα βεσπάκια μας δεν μπορούν να πάνε παραπέρα, αλλά αυτός εκεί, να φωνάζει…Τέλος πάντων κάναμε 2 μέτρα, βουλιάξαμε κι ησύχασε.

Εντύπωση μας έκανε πως ακόμα και απλοί πολίτες σου υποδεικνύουν που να παρκάρεις, που να πας, σχεδόν που ν’ αναπνεύσεις. Στην δική μας περίπτωση απλά προσπάθησαν … Πριν καλά καλά κατέβουμε, μας περικύκλωσε ένα τσούρμο από ανθρώπους! Για συνάλλαγμα, για τσιγάρα, για ασφάλεια και φυσικά fixers (αυτοί που αναλαμβάνουν να κάνουν τα χαρτιά για λογαριασμό σου). Ο ένας μάλιστα, αυτός που προηγουμένως μας υπέδειξε που να παρκάρουμε, παραλίγο να μας πάρει τα χαρτιά απ’τα χέρια, ήταν και fixer το παλικάρι εκτός από παρκαδόρος, αλλά με μια αποφασιστική σφαλιάρα στα χέρια και μια εκπληκτική ντρίπλα, τους αποφύγαμε όλους και ο Θάνος πήγε πρώτος μέσα στο κτήριο για τις απαραίτητες σφραγίδες στο διαβατήριο, όσο εγώ περίμενα έξω προσέχοντας τα μηχανάκια. Είχαμε διαβάσει πως θα μας ζητήσουν να βγάλουμε ασφάλεια για τα μηχανάκια (περίπου 1€ τη μέρα), πως δεν πρόκειται να δεχτούν τα πολύπτυχά μας γιατί δεν αναγράφετε η Μαυριτανία και πως πρέπει να πληρώσουμε 10€ έκαστος για τα οχήματά μας, αλλά παρόλα αυτά θέλαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας, κάνοντας όσο το δυνατό καλύτερο ντιλ ή κάνοντας όσο το δυνατό καλύτερα τους Κινέζους! Η τακτική αυτή φαίνεται να δουλεύει. Ασφάλειες δεν βγάλαμε καθόλου. Όποιος προσφερόταν να μας πουλήσει έπαιρνε την απάντηση πως έχουμε ήδη βγάλει. Μακάρι να μην μας βγει σε κακό…

Πρώτη στάση μας στη χώρα είναι η Νουαντίμπου. Το απόλυτο μπάχαλο! Ανύπαρκτοι κανόνες οδήγησης, όλα τα αυτοκίνητα θυμίζουν Φρανκενστάιν, παντού στους δρόμους κατσίκια και πρόβατα να τρέχουν δεξιά κι αριστερά και να τρώνε απ’τα σκουπίδια όπως οι γάτες στην Ελλάδα. Άλογα, γαϊδούρια, Mercedes, αμνοερίφια, όλα σε ένα, αλλά όχι νοικοκυρεμένα! Στη Νουαντίμπου μείναμε για ένα βράδυ στο ένα και μοναδικό κάμπινγκ που μας εμφάνισε το GPS, στο κέντρο της πόλης και με τιμή περίπου 10€ και για τους δυο μας.

Εδώ στη Μαυριτανία παρατηρούμε και το εξής φαινόμενο. Δεν υπάρχουν τιμές! Τουλάχιστον για τους τουρίστες. Πηγαίνεις σε ένα μπακάλικο, αγοράζεις 2 ντομάτες, 1 αγγούρι κι ένα κρεμμύδι και σου λένε πχ 4€! Γδάρσιμο κανονικό ορισμένες φορές, όπως το παραπάνω παράδειγμα που είναι πραγματικό και συνέβει στο Θάνο. Εδώ θα έπρεπε να έχουμε μαζί μας τον Σαμαρά και όλη την κομπανία, να διαπραγματευτούν για τα καλά. Γιατί μόνο με παζάρια μπορείς να γλυτώσεις εδώ!

Mauritania

No man's land.

Mauritania

Έτσι εξηγείται τέτοια νοστιμιά!

Mauritania

Παντού υπάρχει ένας κεντρικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος και πάνω σ'αυτόν απλώνονται οι πόλεις.

Mauritania

Πολύ προσοχή στις Mercedes και ιδιαίτερα στα Toyota!

Στήριξε το ταξίδι μας

Έστω κι 1€ μπορεί να μας κρατήσει στο δρόμο για παραπάνω καιρό και να μας βοηθήσει να μοιραστούμε περισσότερες ιστορίες!

Κάνε μια μικρή συνεισφορά

Αν σου αρέσουν οι ιστορίες μας, οι φωτογραφίες και τα βίντεό μας, μπορείς να μας βοηθήσεις να συνεχίσουμε.

ΜΠΕΣ ΣΤΟ WORLDVESPA CREW!

Επόμενος σταθμός μας η Nouakchott, απ’την οποία και θα παίρναμε τις βίζες της Σενεγάλης. Η απόσταση κάπου στα 450χλμ. Ευθείες ατελείωτες κι εδώ, βαρετή και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο διαδρομή. Σ’αυτό το σημείο όμως είχαμε και την πρώτη μας αληθινή περιπέτεια! Στο πρώτο βενζινάδικο που πετύχαμε κάναμε στάση για ανεφοδιασμό, αλλά τζίφος. Είχε μόνο πετρέλαιο. Το επόμενο ήταν 90 χιλιόμετρα μακρυά, και γεμίζοντας (ο Στέργιος) απ’το μπιτόνι δεν θα είχαμε πρόβλημα να φτάσουμε. Το μόνο θέμα ήταν πως ούτε στο επόμενο βενζινάδικο είχαν βενζίνη! Είχαμε σχεδόν στερέψει από καύσιμο, κι έπρεπε έτσι να περιμένουμε ως το επόμενο πρωί που υποτίθεται θα ερχόταν το φορτηγό για να γεμίσει τις δεξαμενές. Μείναμε ένα βράδυ δίπλα απ’το βενζινάδικο, στήνοντας τη σκηνή του Θάνου. Ελεύθερο κάμπινγκ μεν, αλλά ο γείτονας που είχε ενοικιαζόμενα δωμάτια λίγο πιο πέρα ήρθε και μας ζήτησε λεφτά, για να μας παρέχει ούτε κι εγώ ξέρω τι. Τουλάχιστον ήταν πολύ ευγενικός και χαμογελαστός, πράγμα που μας έκανε να νιώσουμε πολύ καλύτερα.

Το επόμενο πρωί ήμασταν από νωρίς στο βενζινάδικο, ξεροσταλιάζοντας δίπλα απ’την αντλία, περιμένοντας το φορτηγό. Φυσικά το φορτηγό δεν φάνηκε ποτέ. Είχαμε πρόβλημα! Με τα καύσιμα που είχαμε στα ντεπόζιτά μας βγάζαμε δεν βγάζαμε 85 χιλιόμετρα. Και αν πάμε μπροστά και δεν βρούμε βενζίνη;  Ναι αλλά και πίσω δεν θα βρούμε, εκτός κι αν έχουν φέρει στο προηγούμενο βενζινάδικο, πράγμα λίγο απίθανο. Έτσι αποφασίσαμε να χωριστούμε. Ο Θάνος πήγε μπροστά, κι αν έβρισκε καύσιμο θα έφερνε και σε μένα. Αν δεν έβρισκε, θα μ’έπαιρνε τηλέφωνο για να πάω πίσω και να ψάξω. Μετά από 2 ώρες με πλησιάζει ένας μπαρμπούλης και μου δίνει ένα σημείωμα:

“Το κινητό δεν έχει σήμα. Πήγαινε να βρεις βενζίνη”

Έχει μείνει περίπου 30 χιλιόμετρα μακρυά από εδώ. Ο βενζινάς με συμβουλεύει να μείνω εκεί και να περιμένω, αφού μου λέει μπορεί να κάνει μερικά τηλεφωνήματα και να μας βρει βενζίνη. Για κάποιο λόγο όμως δεν με πείθει και λέω να ακολουθήσω το αρχικό μας σχέδιο. Έτσι, κατά τις 12:00 παίρνω το δρόμο προς τα πίσω ευχόμενος να βρω κάτι. Μέγιστη ταχύτητα 45χ.α.ω. , έτσι ώστε το μοτέρ ίσα που να ροχαλίζει σχεδόν στο ρελαντί με 4η ταχύτητα, ελπίζοντας να φτάσω τουλάχιστον στο προηγούμενο βενζινάδικο και από εκεί να δω τι θα κάνω. Εκεί θα έβρισκα τουλάχιστον κάτι για να πιω και να φάω.

Έπειτα από 2,5 ώρες κατάφερα να γυρίσω πίσω στο πρώτο πρατήριο. Είχα οδηγήσει 100 χιλιόμετρα με λιγότερα από 3 λίτρα! Μόνο που πλέον το ρεζερβουάρ μου είχε 3…σταγόνες βενζίνης. Εννοείται πως κι εκεί είχαν μόνο πετρέλαιο. Πολύς κόσμος όμως ενδιαφέρθηκε και με ρώτησε τι πρόβλημα είχα. Ένας οδηγός λεωφορείου (ουσιαστικά επαγγελματικό αυτοκίνητο με 9 θέσεις στο οποίο απλά στριμώχνουν περισσότερα από 20 άτομα, δένοντας όλα τα πράγματα στην οροφή)  που δεν μιλά γρι αγγλικά, αλλά ούτε γαλλικά (γιατί εγώ μιλάω;) παρά μόνον αραβικά, καταφέρνει να συνεννοηθεί μαζί μου σε άπταιστη γλώσσα του σώματος (να τη μάθετε οπωσδήποτε) και καταλαβαίνω απ’τα συμφραζόμενα πως γύρω στις 21:00 θα μου φέρει 20 λίτρα βενζίνη. Μου λέει απλά να περιμένω εδώ. Έτσι και κάνω.

Ο άνθρωπος (να’ναι καλά εκεί που είναι) έδωσε ένα μπιτόνι 20λιτρο σε έναν συνάδελφό του και λίγο πριν τις 19:00, ένιωσα ξανά ευτυχισμένος! Δεν είχα ρωτήσει καν για τιμή κτλ, ήθελα απλά να μου φέρουν το μαγικό ζουμί, να το βάλω και να φύγω. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Για όλη αυτή τη βενζίνη πληρώσαμε 30€. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα, το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να πάρουμε τις βίζες μας για τη Σενεγάλη απ’την πρεσβεία. Μας πίεζε λίγο και η διορία που μας είχαν δώσει οι Μαυριτανοί μπαίνοντας στη χώρα (μόνον 7 μέρες ασχέτως τι έλεγαν οι βίζες μας) κι έτσι δεν μας έκανε κέφι να μείνουμε παραπάνω, ακόμα κι αν μπορούσαμε.

Mauritania

Υπερσύγχρονα πρατήρια παντού, βενζίνη πουθενά!

Mauritania

Όλοι πολύ φιλικοί και με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη!

Στο auberge όμως που μείναμε γνωρίσαμε έναν απίθανο Ισπανό, τον Εστεμπάν,  μ΄ένα KTM που ήθελε να κάνει το γύρο της Αφρικής σε 5 μήνες, και δέσαμε για τα καλά μαζί του! Αυτός είχε ήδη μια βδομάδα εκεί και ήξερε πολύ καλά τα κατατόπια. Είχε χαλάσει η μίζα της μηχανής του και περίμενε να τους στείλουν το ανταλλακτικό, να το περάσει και να φύγει. Μας έκανε ένα τουρ στην πόλη, κάναμε και επέκταση στις άδειες παραμονής μας δωρεάν αφού είχε κάνει και αυτός, βγάλαμε και την Brown Card (κάτι σαν την πράσινη κάρτα) σε ένα γραφείο που μας πρότεινε, φάγαμε την καλύτερη πίτσα του ταξιδιού μέχρι τώρα, ο Θάνος δηλαδή γιατί εμένα ήταν η πρώτη μου, και έτσι η στάση μας στη Νουακσότ, έγινε στάθμευση!

Mauritania

Ρε λεφτά υπάρχουν λέμε! Απλά είναι χιλιάρικα...

Mauritania

Αν "το 'χεις", το 'χεις παντού!

Mauritania

Στην ψαραγορά της Νουακσότ.

Mauritania

Στην ψαραγορά της Νουακσότ.

Mauritania

Στην ψαραγορά της Νουακσότ.

Την επόμενη μέρα έσκασε μύτη στο auberge κι ένας Άγγλος, ο Liam, με..παπάκι! Το είχε φορτώσει σ’ένα τροχόσπιτο απ’τη Nouadhibou ως τη Nouakchott και ευτυχώς δηλαδή, γιατί όπως μας είπε δεν υπήρχε περίπτωση να μας συναντήσει με το ρυθμό που ταξίδευε. Όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσουμε παρέα προς το νότο! 2 Vespa κι ένα Cub 90!

Στο ξενοδοχείο (κάτι σαν hostel) που μένουμε συναντή/σαμε και την Κατερίνα (Katarina) απ’τη Σλοβενία, μια νοσοκόμα που θέλει να φτάσει μ’ένα ποδήλατο στη Μαδαγασκάρη και μάλιστα ολομόναχη!!! Τώρα ποιοι είναι τα γατάκια, δεν ξέρω…

Σ'ΑΡΕΣΕΙ Η ΒΟΛΤΑ;

Αγόρασε κάτι απ' τα ψιψιψόνια μας και δώσε μας μερικά παραπάνω χιλιόμετρα!

Next PostPrevious Post

Διάβασε το βιβλίο μας

About us

worldvespa

Facebook Twitter

Είμαστε ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα και γυρίζουμε τον κόσμο με τη βέσπα μας. 6 χρόνια τώρα ταξιδεύουμε στην Αφρική & τη Νότια Αμερική και συνεχίζουμε. Διάβασε το βιβλίο μας: "Ρύζι και Χώμα: Ένα ταξίδι με βέσπα στην Αφρική"

10 σχόλια στο “Μαυριτανία”

  1. Συναντησαμε το Steven με το 125cc στα συνορα (τετραεθνές) της Μποτσουάνα και αιστανθηκαμε πολυ φλωροι με το σαραβαλο νοικιαρικο μεν , αλλα αμαξι RAV4, με 5 ατομα και μπαγκαζια. Περιττο να πω πως αιστανθηκαμε οταν ο Steven μας εμφανισε στο Kasane και την Katarina με το ποδηλατο της!!!

  2. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ,,ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ,,,,,,ΘΑΝΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΙ,,ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕ Ο ΝΟΝΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΦΕΡΕΙ ΔΩΡΟ,,,,,,,ΤΗΣ ΕΙΠΑ ,,,,,ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ Ο ΝΟΝΟΣ ,,,ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ “”ΑΡΑΠΙΑ””,,ΧΑ,,ΧΑ,,,,,,,,,,,,,ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΜΟΥ,,,ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΚΟΓΚΟΣ,,,,

  3. μπραβο ρε παληκαρια,καλη συνεχεια και καλα χριστουγεννα(αν και λιγομακρια να μην ξεχναμε αυτες τις μερες)

  4. Μ’αρεσει που ειστε στην Αφρικη,ταξιδευεται εκει και σε καποια σημεια λες “βαρετη διαδρομη”.Γινεται αυτο ??????
    Καλη συνεχεια παιδες

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *