Σήμερα το πρωί (05/11/13) 10:30 τοπική ώρα, κατεβήκαμε επιτέλους απ’το καράβι! Ακόμα τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα…

Ούτε περισσεύει ο ενθουσιασμός, ούτε όμως ξεπροβάλλουν φόβοι! Νιώθω σαν τον Robocop σε εκείνη τη σκηνή που είχε πάθει μπλακ άουτ και έβλεπε ταυτόχρονα μπροστά του χιλιάδες εικόνες. Ένα τέτοιο πράγμα νιώθω. Ξαφνικά απ’την ασφάλεια του σπιτιού, την χλιδή της Ιταλίας και την ησυχία του καραβιού, είμαστε μπροστά σε εικόνες τόσο, μα τόσο αντίθετες με όλα τα παραπάνω! Βγαίνοντας απ’το καράβι, μας σταμάτησαν κλασσικά για έλεγχο διαβατηρίων και σε ένα μισάωρο είχαμε ξεμπερδέψει. Όλες οι εγκαταστάσεις και οι δρόμοι από και προς το λιμάνι φαίνονταν καινούργιες. Τίποτα δεν προμήνυε τις εικόνες που θα αντικρίζαμε λίγα χιλιόμετρα παρακάτω! Στο GPS πάντα “κλειδωμένη” η αποφυγή των διοδίων, και κλικ στην Chefchaouen για να μας καθοδηγήσει η φωνή του…Βαγγέλα. Μέσα στο πλοίο είχαμε αλλάξει πάνω από 5 φορές γνώμη για το ποια θα’ναι η πρώτη μας στάση στο Μαρόκο. Μια λέγαμε για Ταγγέρη, μια για Chefchaouen, μια για κάποιο κάμπινγκ μετά την Ταγγέρη και πάει λέγοντας. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, υπάρχει τόσο αυστηρός προγραμματισμός που δεν γίνεται να μην τηρηθεί!

Στα 500 μέτρα το σκηνικό αλλάζει ολότελα. Μια υπαίθρια αγορά παντού! Ανά 1 μέτρο κάποιος πουλάει κάτι! Από ζαρζαβατικά μέχρι χασίς! Όλοι μας φωνάζουν να σταματήσουμε, μας χαιρετούν, και γενικά ζούμε σαν σ’ένα πανηγύρι, σαν κάτι γνώριμο να μας θυμίζουν όλα αυτά, που το’χουμε ξεχάσει λίγο τα τελευταία “ευρωπαϊκά” χρόνια! Αλλά αυτός ο δρόμος; Μήπως χαθήκαμε; Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε σωστά.

Τα φορτηγά περνούν σχεδόν από πάνω μας, περνούν τρύπες μέσα στις οποίες οι βεσπούλες χάνονται, και είναι τόοοοσα πολλά, όσες σχεδόν και αυτές οι παλιές Mercedes που τις βλέπεις παντού! Ταξί, περιπολικά, ασθενοφόρα, νεκροφόρες, Ι.Χ., λιμενικά, στρατιωτικά και όλος γενικά ο στόλος των αυτοκινήτων τους αποτελείται από αυτές τις κλασσικές παλιές Mercedes της δεκαετίας του 80! Αυτά είναι και τα μόνα οχήματα που συναντάμε για αρκετή ώρα. Φορτηγά και Mercedes. Τελικά ο Βαγγέλας λέει πως πάμε σωστά. Το σκηνικό τώρα γίνεται πιο σουρεάλ! Μέσα από τις τρύπες ξεπροβάλλουν κάθε λογής αυτοκίνητα τελευταίας τεχνολογίας! Αντιθέσεις που δεν τις χωρά ο νους, και είμαστε μόλις στο…Μαρόκο! Όμως επειδή άλλο είναι να το ακούς κι άλλο να το βλέπεις, ρίξτε καλύτερα μια ματιά στο video που ετοιμάσαμε απ’ την πρώτη μας βδομάδα:

Την πόλη της Chefchaouen απλά την λάτρεψα! Μετά απ’το πρώτο σοκ, συνήθισα γρήγορα τους ρυθμούς και το στυλ της και το πρώτο πράγμα που είπα στον Θάνο είναι πως “άνετα θα έμενα για πάντα εδώ”! Αλλά μάλλον αυτή την κουβέντα θα την ακούσετε πολλές φορές από εμένα όπως πιστεύω ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω και για πολλά άλλα μέρη!

Σ'ΑΡΕΣΕΙ Η ΒΟΛΤΑ;

Αγόρασε κάτι απ' τα ψιψιψόνια μας και δώσε μας μερικά παραπάνω χιλιόμετρα!

ΠΑΡΕ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ

Τις τέσσερις ημέρες που καθίσαμε στην πόλη δεν κάναμε τίποτα το σπουδαίο. Απλά πηγαίναμε εδώ κι εκεί, ανακαλύπτοντας μόνοι την κάθε γωνιά της πόλης, τρώγοντας διάφορες λιχουδιές “του δρόμου”, παρατηρώντας τον κόσμο, βγάζοντας αμέτρητες φωτογραφίες και το κυριότερο, βάζοντας τους εαυτούς μας  στο κλίμα του ταξιδιού όσο πιο “μαλακά” γίνεται! Αυτή τη στιγμή είμαστε στο δρόμο για Ραμπάτ, απ’ όπου θα πάρουμε τις βίζες για τη Μαυριτανία, θα κάνουμε καμιά γυροβολιά τα βουνά του Άτλαντα αν όλα πάνε καλά και σιγά – σιγά θα πάρουμε τον δρόμο προς το νότο.

Διάβασε το βιβλίο μας

About us

worldvespa

Facebook Twitter

Είμαστε ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα και γυρίζουμε τον κόσμο με τη βέσπα μας. 6 χρόνια τώρα ταξιδεύουμε στην Αφρική & τη Νότια Αμερική και συνεχίζουμε. Διάβασε το βιβλίο μας: "Ρύζι και Χώμα: Ένα ταξίδι με βέσπα στην Αφρική"