Ένα βιβλίο που σε κρατάει
Το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή. Είναι ένα βιβλίο που σε κρατάει, θες να πας παρακάτω, να ταξιδέψει κι εσύ με τον Στέργιο, να γνωρίσεις τους ανθρώπους και τους τόπους που είδε. Η περιγραφή του λιτή, χωρίς φλυαρία και μελοδραματισμούς μου έδινε το κίνητρο κάθε φορά που άφηνε μια περιοχή να ψάξω στο διαδίκτυο για να μάθω περισσότερα για αυτήν. Θα ήθελα να έβλεπα και κάποιες φωτογραφίες (αν και υποθέτω πως αυτό είναι κοστοβόρο σε μια έκδοση), αλλά παρ’ όλα αυτά ο τρόπος που αφηγούνταν τους τόπους που επισκέπτονταν και τα διάφορα περιστατικά που τους συνέβαιναν «φτιάχνουν» εικόνες μέσα στο μυαλό σου.
Διαβάστηκε απνευστί
Το βιβλίο, πρέπει να σας πω, διαβάστηκε απνευστί. Θα το έλεγα διαμαντάκι κινδυνεύοντας να το μειώσω και διαμάντι αν ήθελα να φανώ στομφώδης. Πρόκειται πράγματι για μια δουλειά ιβρυδικής μορφής καθώς παντρεύει πολλά και διαφορετικά είδη αφήγησης με πολύ καλή αρμονία. Με βρήκε απόλυτα σύμφωνη, τόσο σε ότι αφορά τα πολιτικά/κοινωνικά σχόλια, όσο και στις λιτές περιγραφές της κάθε χώρας χωριστά. Ένιωθα σαν σε κάθε στροφή της βέσπας σας να σας έβλεπα μπροστά μου. Νομίζω ότι μετά τις νωχελικές περιπλανήσεις των μπίτνικς και τα βιβλία-σταθμούς που τις ενέπνευσαν και μας ταξίδεψαν, το βιβλίο σας στέκεται επάξια στη λίστα των κορυφαίων βιβλίων της περιπλάνησης του νου. Κερασάκι στην τούρτα ήταν για μένα η τόσο προσεγμένη έκδοση, ειδικά βλέποντας ότι πρόκειται για ανεξάρτητη δουλειά. Δεν έχω λόγια, ρισπέκτ.
Διέψευσε τη λανθασμένη μου πρώτη εντύπωση
Το Ρύζι & Χώμα είναι το πρώτο μου ταξιδιωτικό βιβλίο οπότε δεν είμαι κατάλληλη να το αξιολογήσω υπό την αυστηρή έννοια του όρου “ταξιδιωτικό”. Αρχικά όταν το ξεφύλλισα, απογοητεύτηκα που απουσίαζαν οι φωτογραφίες… Η ανάγνωση του βιβλίου αμέσως διέψευσε τη λανθασμένη μου πρώτη εντύπωση. Μέσα από αυτή την ιστορία περιπλάνησης, οι εικόνες πλάθονται αβίαστα και ξεπροβάλλουν ευχάριστα ανάμεσα από τις λέξεις και τις περιγραφές. Η αφήγηση είναι λιτή χωρίς υπερβολές και καμμιά διάθεση αυτοπροβολής ή επιβολής. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ημερολόγιο που σε εμπνέει για περαιτέρω διάβασμα αναφορικά με την αποικιοκρατία, την ιστορία των αφρικανικών λαων, τα αφρικανικά οικοσυστήματα κτλ. Δε μπορείς να μη συναισθανθείς τις αγωνίες να κρατηθεί το βεσπακι όρθιο ενάντια στους λασπωμένους δρόμους και τις αντιξοότητες ακόμη κι αν δεν έχεις οδηγήσει ποτέ δίτροχο. Το βιβλίο εκτός από μια ευχάριστη παρέα, είναι παρακινητικο, ενημερωτικό και δημιουργεί ερεθίσματα για σκέψη και συναισθήματα. Με χαρά θα περιμένουμε τις επόμενες περιπέτειες του Κίτσου!
Στα 11 βιβλία που θα μας κάνουν να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο την μοτοσυκλέτα
Ό,τι και να πούμε για αυτό το βιβλίο είναι λίγο, αφού είναι από τα αγαπημένα μας ανεξαρτήτως κατηγορίας ή γλώσσας. Το έχουμε διαβάσει ουκ ολίγες φορές, το έχουμε κάνει δώρο σε φίλους και ύστερα από τόσα χρόνια και παρακολουθώντας τον Στέργιο και την Αλεξάνδρα στα ταξίδια τους στην Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια αισθανόμαστε ότι ταξιδεύουμε και εμείς μαζί τους. Αφήνοντας την Ελλάδα της κρίσης, ο «βεσπάκιας» της διπλανής πόρτας ξεκινάει για ένα ταξίδι στην Αφρική, έχοντας πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα. Για τους επόμενους δεκαπέντε μήνες θα τρώει (κυρίως) ρύζι και θα κινείται στο κόκκινο χώμα της Αφρικής, προσπαθώντας να βρει την οικουμενικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, πέρα από στερεότυπα και τουριστικούς οδηγούς. Και τότε θα συναντήσει την Αλεξάνδρα. Αναμένουμε το δεύτερο βιβλίο τους για την Λατινική Αμερική!
https://2wo.gr/afieromata/6302-afieroma-sta-motosykletistika-vivlia
Elias Bosmos για το 2wo.gr
Ένιωσα μέρος αυτής της τρέλας!
Πολύ ωραίο το βιβλίο! Ένιωσα μέρος αυτής της τρέλας! Πάμε στο νο2 βιβλίο τώρα!
Ένοιωθα σαν να είμαι συνταξιδιώτης
Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας. Δίνει μια πολύ καλή και παραστατική εικόνα για το τι αντιμετώπισε ο Στέργιος και αργότερα και η Αλεξάνδρα στην εκπληκτική πορεία στην Αφρική. Τις περισσότερες φορές ένοιωθα σαν να είμαι συνταξιδιώτης του Στέργιου κι εγώ και ζούσα κι εγώ από κοντά αυτά που διηγείται. Καλή συνέχεια στο ταξίδι σας και περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο σας βιβλίο.
Νοερά ταξίδια και εικόνες
Το βιβλίο ξεκινάει από μία γειτονιά της Θεσσαλονίκης με μια εικόνα πολύ οικεία σε όλους μας και σε παίρνει σιγά σιγά σε καινούρια μέρη. Αρχικά είναι οικεία, αλλά λίγο κάπως διαφορετικά, θυμίζουν ιστορίες από κάποιο παραμύθι σε μια χώρα μακρινή. Σταδιακά οι εικόνες αλλάζουν περισσότερο και βουτάς στις παλιές ιστορίες της Αφρικής. Αυτές οι ιστορίες του τότε ήταν ίσως κάπως ρομαντικές, αλλά τα αποτελέσματά τους τα βλέπεις ξεκάθαρα τώρα. Και το σημαντικότερο από όλα που βλέπεις είναι οι άνθρωποι: απλοί καθημερινοί με τα πάθη τους, χωρίς τον μανδύα του θρύλου και των στερεότυπων. Απλώς άνθρωποι. Κι όλα αυτά με τη σωστή δόση χιούμορ, αλλά και ελαφρότητας γιατί τελικά η ζωή είναι ένα ταξίδι. Με μία βέσπα.
Μεγάλο κακό μου έκανε το βιβλίο σας...
Μόλις τελείωσα το βιβλίο. Δεν θα αρχίσω τα φοβερό, απίθανο κτλ, απλά θα πω ότι κλείνοντάς το ήθελα να πάρω όποιο μηχανάκι βρω μπροστά μου και να φύγω… Μεγάλο κακό μού έκανε το βιβλίο σας… Σίγουρα θα το διαβάσω πολλές φορές ακόμα, γιατί έτσι κάνω με όλα τα βιβλία που αγαπώ. Να είστε πάντα καλά, γεροί και να συνεχίσετε να ζείτε και να γράφετε. Και σίγουρα, μα σίγουρα θα τα πούμε πάλι και από κοντά στο μέλλον…
Πηγή έμπνευσης!
Τέλειο, ένα ταξίδι στην Αφρική με βέσπα, όλα είναι δυνατά με λίγη θέληση. Όμορφες εικόνες και ιστορίες, πηγή έμπνευσης!
Σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε την ιστορία σας!
Θα πω την αλήθεια γιατί κι εγώ δεν είμαι η πιο αντικειμενική κριτής: διάβασα το βιβλίο, επειδή ανήκει σ’ ένα είδος με το οποίο θέλω κάποια στιγμή να καταπιαστώ. Ταξιδεύω αρκετά και συχνά σκέφτομαι αν θα μπορούσαν οι μικρές καθημερινές ιστορίες στο δρόμο να αγγίξουν κάποιον εξωτερικό παρατηρητή. Δεν μ’ ενδιέφερε τόσο η ιστορία όσο η γραφή και η επίδραση που μπορεί να έχει στον αναγνώστη, πώς/αν μπορεί να του περάσει τα βιώματα του ταξιδιού χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς να προσπαθεί να διδάξει ή να δημιουργήσει συγκεκριμένες εντυπώσεις.
Το Ρύζι και Χώμα πιστεύω πως τα κατάφερε στο παραπάνω στοίχημα. Ομολογώ ότι αρκετά σύντομα ξέχασα τον αρχικό μου στόχο (μελέτη ύφους γραφής) και με παρέσυραν και οι ιστορίες. Συγκεκριμένα συναισθήματα που είχα ζήσει ταξιδεύοντας αντίστοιχα στη Ν. Αμερική και σκέψεις ξαναξύπνησαν και με συγκίνησε το πόσο παρόμοια μπορεί να είναι η επίδραση του “δρόμου” στην ψυχοσύνθεση του ταξιδευτή: το επιφυλακτικό ξεκίνημα με τους δισταγμούς και τον φόβο, η σταδιακή εξοικείωση με τον κόσμο, το σοκ της συνειδητοποίησης του πόσο φιλικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν είναι οι ντόπιοι, πόσο πιο άνετα μπορεί να νιώθεις μαζί τους παρά με ομοεθνείς σου, η ντροπή για τα εγκλήματα των Ευρωπαίων (που δυστυχώς σε πολλά μέρη συνεχίζονται), η συνειδητοποίηση όλης της αλήθειας της ζωής ένα βράδυ που θα δεις τον έναστρο ουρανό χωρίς κανένα τεχνητό φως να τον μολύνει. Στέργιο και Αλεξάνδρα, σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε την ιστορία σας! Σας εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσετε το ταξίδι σας όσο και όπου θέλετε. Να προσέχετε και να είστε πάντα καλά!
Ένα βιβλίο που σε κρατάει
Το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή. Είναι ένα βιβλίο που σε κρατάει, θες να πας παρακάτω, να ταξιδέψει κι εσύ με τον Στέργιο, να γνωρίσεις τους ανθρώπους και τους τόπους που είδε. Η περιγραφή του λιτή, χωρίς φλυαρία και μελοδραματισμούς μου έδινε το κίνητρο κάθε φορά που άφηνε μια περιοχή να ψάξω στο διαδίκτυο για να μάθω περισσότερα για αυτήν. Θα ήθελα να έβλεπα και κάποιες φωτογραφίες (αν και υποθέτω πως αυτό είναι κοστοβόρο σε μια έκδοση), αλλά παρ’ όλα αυτά ο τρόπος που αφηγούνταν τους τόπους που επισκέπτονταν και τα διάφορα περιστατικά που τους συνέβαιναν «φτιάχνουν» εικόνες μέσα στο μυαλό σου.
Διαβάστηκε απνευστί
Το βιβλίο, πρέπει να σας πω, διαβάστηκε απνευστί. Θα το έλεγα διαμαντάκι κινδυνεύοντας να το μειώσω και διαμάντι αν ήθελα να φανώ στομφώδης. Πρόκειται πράγματι για μια δουλειά ιβρυδικής μορφής καθώς παντρεύει πολλά και διαφορετικά είδη αφήγησης με πολύ καλή αρμονία. Με βρήκε απόλυτα σύμφωνη, τόσο σε ότι αφορά τα πολιτικά/κοινωνικά σχόλια, όσο και στις λιτές περιγραφές της κάθε χώρας χωριστά. Ένιωθα σαν σε κάθε στροφή της βέσπας σας να σας έβλεπα μπροστά μου. Νομίζω ότι μετά τις νωχελικές περιπλανήσεις των μπίτνικς και τα βιβλία-σταθμούς που τις ενέπνευσαν και μας ταξίδεψαν, το βιβλίο σας στέκεται επάξια στη λίστα των κορυφαίων βιβλίων της περιπλάνησης του νου. Κερασάκι στην τούρτα ήταν για μένα η τόσο προσεγμένη έκδοση, ειδικά βλέποντας ότι πρόκειται για ανεξάρτητη δουλειά. Δεν έχω λόγια, ρισπέκτ.
Διέψευσε τη λανθασμένη μου πρώτη εντύπωση
Το Ρύζι & Χώμα είναι το πρώτο μου ταξιδιωτικό βιβλίο οπότε δεν είμαι κατάλληλη να το αξιολογήσω υπό την αυστηρή έννοια του όρου “ταξιδιωτικό”. Αρχικά όταν το ξεφύλλισα, απογοητεύτηκα που απουσίαζαν οι φωτογραφίες… Η ανάγνωση του βιβλίου αμέσως διέψευσε τη λανθασμένη μου πρώτη εντύπωση. Μέσα από αυτή την ιστορία περιπλάνησης, οι εικόνες πλάθονται αβίαστα και ξεπροβάλλουν ευχάριστα ανάμεσα από τις λέξεις και τις περιγραφές. Η αφήγηση είναι λιτή χωρίς υπερβολές και καμμιά διάθεση αυτοπροβολής ή επιβολής. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ημερολόγιο που σε εμπνέει για περαιτέρω διάβασμα αναφορικά με την αποικιοκρατία, την ιστορία των αφρικανικών λαων, τα αφρικανικά οικοσυστήματα κτλ. Δε μπορείς να μη συναισθανθείς τις αγωνίες να κρατηθεί το βεσπακι όρθιο ενάντια στους λασπωμένους δρόμους και τις αντιξοότητες ακόμη κι αν δεν έχεις οδηγήσει ποτέ δίτροχο. Το βιβλίο εκτός από μια ευχάριστη παρέα, είναι παρακινητικο, ενημερωτικό και δημιουργεί ερεθίσματα για σκέψη και συναισθήματα. Με χαρά θα περιμένουμε τις επόμενες περιπέτειες του Κίτσου!
Στα 11 βιβλία που θα μας κάνουν να αγαπήσουμε ακόμη περισσότερο την μοτοσυκλέτα
Ό,τι και να πούμε για αυτό το βιβλίο είναι λίγο, αφού είναι από τα αγαπημένα μας ανεξαρτήτως κατηγορίας ή γλώσσας. Το έχουμε διαβάσει ουκ ολίγες φορές, το έχουμε κάνει δώρο σε φίλους και ύστερα από τόσα χρόνια και παρακολουθώντας τον Στέργιο και την Αλεξάνδρα στα ταξίδια τους στην Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια αισθανόμαστε ότι ταξιδεύουμε και εμείς μαζί τους. Αφήνοντας την Ελλάδα της κρίσης, ο «βεσπάκιας» της διπλανής πόρτας ξεκινάει για ένα ταξίδι στην Αφρική, έχοντας πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα. Για τους επόμενους δεκαπέντε μήνες θα τρώει (κυρίως) ρύζι και θα κινείται στο κόκκινο χώμα της Αφρικής, προσπαθώντας να βρει την οικουμενικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, πέρα από στερεότυπα και τουριστικούς οδηγούς. Και τότε θα συναντήσει την Αλεξάνδρα. Αναμένουμε το δεύτερο βιβλίο τους για την Λατινική Αμερική!
https://2wo.gr/afieromata/6302-afieroma-sta-motosykletistika-vivlia
Elias Bosmos για το 2wo.gr
Ένιωσα μέρος αυτής της τρέλας!
Πολύ ωραίο το βιβλίο! Ένιωσα μέρος αυτής της τρέλας! Πάμε στο νο2 βιβλίο τώρα!
Ένοιωθα σαν να είμαι συνταξιδιώτης
Συγχαρητήρια για το βιβλίο σας. Δίνει μια πολύ καλή και παραστατική εικόνα για το τι αντιμετώπισε ο Στέργιος και αργότερα και η Αλεξάνδρα στην εκπληκτική πορεία στην Αφρική. Τις περισσότερες φορές ένοιωθα σαν να είμαι συνταξιδιώτης του Στέργιου κι εγώ και ζούσα κι εγώ από κοντά αυτά που διηγείται. Καλή συνέχεια στο ταξίδι σας και περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο σας βιβλίο.
Νοερά ταξίδια και εικόνες
Το βιβλίο ξεκινάει από μία γειτονιά της Θεσσαλονίκης με μια εικόνα πολύ οικεία σε όλους μας και σε παίρνει σιγά σιγά σε καινούρια μέρη. Αρχικά είναι οικεία, αλλά λίγο κάπως διαφορετικά, θυμίζουν ιστορίες από κάποιο παραμύθι σε μια χώρα μακρινή. Σταδιακά οι εικόνες αλλάζουν περισσότερο και βουτάς στις παλιές ιστορίες της Αφρικής. Αυτές οι ιστορίες του τότε ήταν ίσως κάπως ρομαντικές, αλλά τα αποτελέσματά τους τα βλέπεις ξεκάθαρα τώρα. Και το σημαντικότερο από όλα που βλέπεις είναι οι άνθρωποι: απλοί καθημερινοί με τα πάθη τους, χωρίς τον μανδύα του θρύλου και των στερεότυπων. Απλώς άνθρωποι. Κι όλα αυτά με τη σωστή δόση χιούμορ, αλλά και ελαφρότητας γιατί τελικά η ζωή είναι ένα ταξίδι. Με μία βέσπα.
Μεγάλο κακό μου έκανε το βιβλίο σας...
Μόλις τελείωσα το βιβλίο. Δεν θα αρχίσω τα φοβερό, απίθανο κτλ, απλά θα πω ότι κλείνοντάς το ήθελα να πάρω όποιο μηχανάκι βρω μπροστά μου και να φύγω… Μεγάλο κακό μού έκανε το βιβλίο σας… Σίγουρα θα το διαβάσω πολλές φορές ακόμα, γιατί έτσι κάνω με όλα τα βιβλία που αγαπώ. Να είστε πάντα καλά, γεροί και να συνεχίσετε να ζείτε και να γράφετε. Και σίγουρα, μα σίγουρα θα τα πούμε πάλι και από κοντά στο μέλλον…
Πηγή έμπνευσης!
Τέλειο, ένα ταξίδι στην Αφρική με βέσπα, όλα είναι δυνατά με λίγη θέληση. Όμορφες εικόνες και ιστορίες, πηγή έμπνευσης!
Σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε την ιστορία σας!
Θα πω την αλήθεια γιατί κι εγώ δεν είμαι η πιο αντικειμενική κριτής: διάβασα το βιβλίο, επειδή ανήκει σ’ ένα είδος με το οποίο θέλω κάποια στιγμή να καταπιαστώ. Ταξιδεύω αρκετά και συχνά σκέφτομαι αν θα μπορούσαν οι μικρές καθημερινές ιστορίες στο δρόμο να αγγίξουν κάποιον εξωτερικό παρατηρητή. Δεν μ’ ενδιέφερε τόσο η ιστορία όσο η γραφή και η επίδραση που μπορεί να έχει στον αναγνώστη, πώς/αν μπορεί να του περάσει τα βιώματα του ταξιδιού χωρίς συναισθηματική φόρτιση, χωρίς να προσπαθεί να διδάξει ή να δημιουργήσει συγκεκριμένες εντυπώσεις.
Το Ρύζι και Χώμα πιστεύω πως τα κατάφερε στο παραπάνω στοίχημα. Ομολογώ ότι αρκετά σύντομα ξέχασα τον αρχικό μου στόχο (μελέτη ύφους γραφής) και με παρέσυραν και οι ιστορίες. Συγκεκριμένα συναισθήματα που είχα ζήσει ταξιδεύοντας αντίστοιχα στη Ν. Αμερική και σκέψεις ξαναξύπνησαν και με συγκίνησε το πόσο παρόμοια μπορεί να είναι η επίδραση του “δρόμου” στην ψυχοσύνθεση του ταξιδευτή: το επιφυλακτικό ξεκίνημα με τους δισταγμούς και τον φόβο, η σταδιακή εξοικείωση με τον κόσμο, το σοκ της συνειδητοποίησης του πόσο φιλικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν είναι οι ντόπιοι, πόσο πιο άνετα μπορεί να νιώθεις μαζί τους παρά με ομοεθνείς σου, η ντροπή για τα εγκλήματα των Ευρωπαίων (που δυστυχώς σε πολλά μέρη συνεχίζονται), η συνειδητοποίηση όλης της αλήθειας της ζωής ένα βράδυ που θα δεις τον έναστρο ουρανό χωρίς κανένα τεχνητό φως να τον μολύνει. Στέργιο και Αλεξάνδρα, σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε την ιστορία σας! Σας εύχομαι από καρδιάς να συνεχίσετε το ταξίδι σας όσο και όπου θέλετε. Να προσέχετε και να είστε πάντα καλά!