“Ό’τι είναι να γίνει, θα γίνει”! Το υπέροχο ταξίδι του Στέργιου στην Αφρικανική ήπειρο με μια Vespa, μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου του με την Αλεξάνδρα έχει φτάσει στο τέλος του, αφού το έχω ήδη ξεσκονίσει με κάθε λεπτομέρεια! Δάσκαλε, σας ευχαριστώ πολύ για ολες τις πλούσιες και ομορφες στιγμές που μας χάρισες μέσω του βιβλίου σου. Προσωπικά άφησα πίσω τις τελευταίες 3-4 σελίδες του βιβλίου σας, γιατί ήδη έφτασα στο αποκορύφωμα του σε αυτό ακριβώς το σημείο, εδώ έχω συμπληρώσει πλήρως το δικό μου ταξίδι μαζί σας στην Αφρική!

Μ’ άρεσε πάρα πολύ! Σκέψου εγώ δεν διαβάζω βιβλία. Πολύυυ σπάνια με το ζόρι διάβαζα της σχολής. Δεν μπορούσα να σταματήσω, ειδικά στην αρχή το πήρα μονότερμα αλλά δεν ήθελα να το τελειώσω γρήγορα. Πολύ ωραίο! Μπράβο! Ένιωθα σαν να ήμουν από μια πλευρά και να κοιτούσα. Συνεχίστε την καλή δουλειά και να οργώνετε τους δρόμους. ΥΓ Του Λίαμ το μηχανάκι όντως έπεσε στο ποτάμι ? γελάω αν και δεν είναι για γέλια, αλλά μου φάνηκε πολύ αστείο!

Αν για εσάς το μαγικό χαλί για το ταξίδι ήταν το βεσπάκι, τα όνειρα και οι αναζητήσεις σας, για εμένα το μαγικό χαλί είναι το βιβλίο σας! Γλαφυρά, απλά, ανθρώπινα, με γλυκόπικρη -πολλές φορές- γλώσσα, γλιστράει πάνω απ’ τη μυστηριακή Αφρική, διασχίζει ζούγκλες κι ερήμους, ανακατεύεται με το ρύζι, το χώμα, τα προβλήματα και το χαμόγελο των ντόπιων, μπαίνει στις καλύβες τους… Γλιστράει και πάνω από εσάς, διαβάζει τα ερωτηματικά, τα συναισθήματα, τη γνώση που εισπράξατε και, μ’ ευαισθησία, μοιράζεστε μαζί μας. Δεν ξέρω αν κάποιος ονομάσει το βιβλίο σας ημερολόγιο ταξιδιού, μυθιστόρημα, εξομολόγηση ή περιπέτεια. Για εμένα είναι ένα υπέροχο μαγικό χαλί που σε ταξιδεύει στο όνειρο και στην πραγματικότητα, στην τρυφερότητα και στη σκληράδα του ανθρώπου, στην ομορφιά και στο μεγαλείο της φύσης, αλλά και στο κουράγιο, στη δύναμη, στην ευαισθησία και στην τρυφερότητα τη δική σας, που διατρέχει το βιβλίο σας… Μπράβο!

Παιδιά το βιβλίο σας ήταν καταπληκτικό! Το διάβασα ασταμάτητα και περιμένω το επόμενο σας. Επίσης πολύ καλύτερο απ’ το βιβλίο “Long Way Down”. Vespa vs GS 1-0

όταν κάποια στιγμή με έπιασα να διαβάζω σαν λαθραναγνώστρια κάτι που δεν είναι δικό μου! Το ημερολόγιο κάποιου άλλου! Τόσο ζωντανή, περιγραφική και γλαφυρή είναι η γλώσσα της Αλεξάνδρας! Και μόλις επανέφερα τον εαυτό μου στην πραγματικότητα: “Πρόκειται για το βιβλίο των παιδιών! Συνέχισε να διαβάζεις χωρίς ενοχές! Να μοιραστούν όσα έζησαν και σκέφτονται θέλουν!” Και τότε, διάβαζα αχόρταγα! Ζούσα κάθε στιγμή σας ξανά. Θύμωνα, γέλαγα, ένιωσα χαζή, έκπληκτη, θαύμαζα, εξαγριωνόμουν… Ένα τόσο όμορφο βιβλίο, με προσεγμένη κι αυθεντική γραφή… Μπράβο ρε τσιφτάκια!

Υ.Γ. Την υιοθέτησα τη λέξη!